Lieve stellen,

 

Pak een kopje thee of koffie en ga er even rustig voor zitten, want deze tekst is erg lang. Ik heb overwogen om een kortere tekst te plaatsen, maar vind het belangrijk om duidelijk en zorgvuldig te zijn. Dus neem de tijd om hem rustig te lezen, te herlezen en eventueel te reageren als jullie meer willen weten.

 

Graag wil ik me eerst aan jullie voorstellen. Ik ben Patrik, 33 jaar oud, homoman en al 11,5 jaar samen met Paul (52). We zijn 8,5 jaar gelukkig getrouwd en hebben een stabiele en liefdevolle relatie. Ik ben op zoek naar een stel om samen onze kinderwens vorm te geven, waarbij ten minste één van de beide partners het kindje fysiek kan baren. Om de genders van de ouders tot m/v of v/v te beperken is tegenwoordig niet meer passend en niet belangrijk voor me.

 

Ik zou graag twee kinderen willen met het liefst een leeftijdsverschil van één of twee jaar, zodat ze veel aan elkaar kunnen hebben en ‘gelijk’ aan elkaar zijn. Het belang van de kinderen staat voor mij voorop, maar in mijn ideale situatie ontstaat er uiteindelijk een 75(jullie)/25(ik) of 60/40 verdeling.

 

Dan wat meer over mezelf. Ik kan mezelf het best omschrijven als een Europeaan. Ik ben half Nederlands en half Duits en ben opgegroeid in Zuid-Limburg. Ik heb klassieke talen gestudeerd in Nijmegen en vervolgens lang in Berlijn gewoond. De afgelopen 5 jaar heb ik in Boekarest gewoond, maar ook veel gereisd. Ik ben zeer geïnteresseerd in talen en ben een polyglot. Als er kindjes zouden komen sta ik er voor open deze twee- of meertalig op te voeden. 

 

Samen met Paul heb ik een digital marketing bedrijf voor makelaars in Engeland (hij is Brits), en daarnaast organiseer ik een paar keer per jaar een queer techno feest in Zürich in Zwitserland. Qua werk-locatie zijn we erg flexibel.

 

Na zoveel jaar weg uit Nederland, is het weer tijd terug naar ‘huis’ te komen en hier ook mijn kinderwens te verwezelijken. Het is belangrijker voor me om een passend stel te vinden, dan waar ik in Nederland ga wonen. Voor een goede match ben ik dus bereid dicht bij jullie, op loopafstand, te gaan wonen. Ik heb een voorkeur voor de randstad, omdat dit beter past in onze levensstijl. Mochten jullie niet in de randstad wonen maar toch denken dat we een match zijn, neem dan zeker ook contact met me op!

 

Ik ben progressief ingesteld, openminded en eerlijkheid is ontzettend belangrijk voor me. Hoewel ik niet politiek actief ben, kan ik me heel goed terugvinden in waar GroenLinks voor staat en het zou fijn zijn als jullie ook progressief i.p.v. conservatief zijn. Ik ben niet-gelovig en zou de kindjes graag ook zo opvoeden. Wij roken allebei niet en ik vind het belangrijk dat jullie ook niet roken.

 

Mijn beste vriendin zegt over mij dat ik authentiek, enthousiast, loyaal, gevoelig en een levensgenieter ben. Ik reis ontzettend graag en veel en hou van heerlijk eten en drinken. Ik investeer in waardevolle, diepe, intieme relaties met mensen waar ik van houd. Ik vind het dan ook belangrijk dat er tussen ons een goede klik bestaat en we heel goed bevriend worden. Hoewel ik niet op zoek ben naar een romantische relatie, vind ik het belangrijk dat er liefde bestaat tussen alle ouders van het kind. Het lijkt me dus ook ontzettend leuk om feestdagen, verjaardagen enzo samen te vieren.

 

Ik heb bruin haar, bruine ogen en ben blank, maar in de zomer word ik wel makkelijk bruin en er wordt mij soms gevraagd of ik uit Spanje kom. Ik ben normaal gebouwd en 1.86m lang, en verder ben ik in goede gezondheid.

 

In de afgelopen 2 jaar zijn er meerdere dingen gebeurd die er toe hebben geleid dat ik heb besloten vader te willen worden. Mijn man Paul deelt deze wens niet, maar steunt mij volledig in mijn keuze en zal daar waar nodig altijd bijspringen. Hij zal echter geen actieve vaderrol dragen, maar meer een rol in de vorm van een ‘guncle’.

 

Ik zou het ontzettend fijn vinden, als jullie allebei er voor openstaan minder te gaan werken (bijv. allebei 70 of 80%), zodat als het kind bij jullie is, er zoveel mogelijk iemand voor het kind thuis is. Dit is heel belangrijk voor me, omdat ik zelf enig kind ben. Mijn moeder moest altijd veel werken en daarom zat ik veel bij de opvang, ook hele zaterdagen. Als ze thuis was, was ze moe en keek tv. Ik voelde me erg alleen en merk dat dat tot mijn therapie zo was gebleven.

 

Carrière maken is belangrijk, maar het feit dat alle ouders veel tijd besteden met hun kinderen ook. Ik besef me, dat dat vaak niet gebeurt. Dit is echter voor mij héél belangrijk. Het is ook mijn wens dat jullie allebei de verantwoordelijkheid nemen om voor de kinderen te zorgen, want als één ouder altijd thuis is en de andere altijd werkt en dan ‘s avonds moe is, is de werkende ouder ook niet echt beschikbaar voor de kindjes. In de tijd dat het kind bij mij is, zal ik niet werken of maar kleinigheden van thuis uit doen.

 

Zelf ben ik begin 2020 met psychotherapie (in mijn geval schematherapie) begonnen. Het beste geschenk wat ik mezelf ooit had kunnen geven, bleek achteraf. Daarvoor dacht ik dat zelf nooit nodig te hebben, maar ik heb heel veel over mezelf geleerd en trauma’s kunnen verwerken. Ik ben ervan overtuigd dat we allemaal veel baat kunnen hebben bij zelfontwikkeling, zelfs (en misschien zelfs juist!) diegenen die denken dat ze het niet nodig hebben.

 

Ik dacht altijd een goede jeugd te hebben gehad. En hoewel mijn moeder (die mij alleen opgevoed heeft) áltijd geprobeerd heeft liefdevol te zijn, zijn er dingen gebeurd die mij nu de persoon maken die ik ben. Dingen waar we meestal helemaal niet van opkijken en die zelfs als normaal worden gezien bij de opvoeding van een kind, omdat we ze in het dagelijkse leven bij onszelf of anderen zien, maar die toch niet bij een liefdevolle en zorgzame opvoeding horen.

 

Voordat ik begon met therapie had ik zelf niet door dat veel van mijn onzekerheden werden veroorzaakt door de manier waarop mijn moeder en mijn oma mij als kind hebben benaderd. Mijn band met mijn familie is nog steeds goed, en juist nog veel beter dan ooit door de therapie. Er is veel uitgepraat, aan alle kanten verwerkt, en mijn moeder zou graag ook een omarol willen vervullen, als ik haar in Berlijn bezoek of als ze af en toe naar Nederland komt. Ik hou nu door de therapie nóg meer van haar dan ooit.

 

We nemen het gedrag van onze ouders en andere personen die met onze opvoeding te maken hebben makkelijk over als we zelf kinderen krijgen. Bewust of onbewust nemen we pijn, herinneringen en gevoelens mee vanuit onze jeugd. Dit kan vervolgens onze eigen kinderen onbedoeld schaden. Ook als we de beste intenties hebben om anders te zijn dan onze ouders, kan tijdens gespannen momenten toch gedrag naar buiten komen, wat niet past bij waar we eigenlijk voor staan.

 

De meesten van ons (ik ook, voordat ik met de therapie was begonnen!) denken geen trauma te hebben gehad, omdat het zo’n  ‘loaded’ woord is en we denken daarbij bv. aan seksueel misbruik of de vroege dood van iemand, maar in totaal bestaan er 18 verschillende trauma categoriën.

 

Íedereen heeft hiervan wel zijn of haar eigen mengelmoes, die onbewust meegegeven kan worden aan een kind of in de weg staat voor een vervulde en liefdevolle relatie met elkaar, jullie ouders, andere familie of vrienden. Door therapie kan deze kringloop van het onbewuste doorgeven van trauma’s van generatie op generatie verbroken worden. Ik heb me bewust ingelezen in het ouderschap en voel veel voor de methode van ‘co-regulation’ en ‘Responsive Parenting’. Maar uiteraard staat voorop om er voor te zorgen dat de opvoedstijl past bij het kind.

 

Daarom heb ik deze wensen:

 

Het is voor mij daarom belangrijk dat jullie allebei het liefst al minstens één jaar individuele therapie hebben gehad en jullie je allebei bewust zijn van de trauma's die jullie door jullie jeugd nog met jullie meedragen. Mochten jullie geen ervaring hebben met therapie, maar hier wel voor openstaan, help ik jullie ook graag de juiste weg bewandelen.

 

Doordat ik veel bezig ben geweest met zelfontwikkeling en therapievormen is ook de relatie met mijn man sterk verbeterd. Hoewel we altijd een liefdevolle, gelijkwaardige en leuke relatie gehad hebben, zijn we veel dichter tot elkaar gekomen en hebben we elkaar op een dieper niveau leren kennen en begrijpen. Ik had zelf in ieder geval nooit verwacht nu in ons twaalfde jaar nog veel verliefder te zijn dan ooit in onze relatie - en het beste is dat het telkens nóg en nóg beter wordt.

 

Als jullie écht een voorkeur voor het geslacht van de kindjes hebben, zijn we helaas geen match. Het kind zelf is het belangrijkste, niet zijn geslacht. Hoewel ik niet zou kiezen voor een geheel gender-neutrale opvoeding, vind ik het wel belangrijk dat mijn dochter ook met autootjes mag spelen of mijn zoontje met poppen.

 

Ik ben me bewust van het feit dat het krijgen van kinderen geen vanzelfsprekendheid is. Ik heb geen haast en vind het belangrijk om eerst een goede vertrouwensband met jullie op te bouwen. Ik denk dat het ouderschap een proces is van vallen en opstaan en hoop dit samen met jullie te mogen ontdekken. 

 

Hartstikke bedankt voor het lezen van de lange tekst. Het leek me het beste vanaf het begin zo duidelijk mogelijk te zijn.

 

Als jullie denken “dat klinkt allemaal top”, maar ook als er nog twijfels zijn en het bovenstaande niet 100% aansluit, zijn jullie meer dan welkom om contact op te nemen. Ik ben flexibel en sta altijd open voor goede en diepgaande gesprekken.

 

Liefs,

Patriky

 

E-mail: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.